مهاجرت از طریق پناهندگی چگونه است؟

مهاجرت از طریق پناهندگی روشی غیرقانونی و بسیار پر خطر است. در این روش از مهاجرت باید خطرات احتمالی را پیش بینی کرده و با توجه به آن تصمیم قطعی گرفت؛ چرا که مسیر پناهندگی مسیری خطرناک و پر ریسک است.

اقامت و پناهندگی دو روش متفاوت برای مهاجرت است و نباید این دو را یکی دانست. مهاجرت به روش پناهندگی ممکن است جون فرد را به خطر بیاندازد و در این پروسه جان خود را از دست بدهد.

معمولا افرادی که چیزی برای از دست دادن ندارند و در شرایط سخت زندگی می‌کنند، تصمیم به پناهندگی می‌گیرند. مهاجرت به روش پناهندگی اغلب در بین افراد جنگ زده، فقیر و کسانی که در شرایط سخت و بحرانی زندگی می‌کنند، صورت می‌گیرد. زمانی که فرد از ترس جان خود کشورش را ترک می‌کند و برای ادامه زندگی مجبور به مهاجرت است، پناهندگی را انتخاب می‌کند.

پناهندگی همراه با هزینه زیاد و غیر قابل بازگشت، زندگی در کمپ، خطر جانی، عدم بازگشت به وطن و … است.

کشورهای پناهنده پذیر

اولین قدم مهاجرت به روش پناهندگی مانند مهاجرت به روش‌های قانونی انتخاب کشور مقصد است. هر کشوری قوانین پناهندگی مخصوص به خودش را دارد و متقاضی باید از این قوانین اطلاعات کاملی داشته باشد تا منجر به برگرداندن او به وطن از سمت دولت کشور مقصد نشود.

پناهندگی به دلایل مختلفی صورت می‌گیرد که در ادامه کشورهای پناهنده پذیر را بررسی می‌کنیم.

پناهندگی کشور آمریکا

پناهندگی کشور آمریکا از نامناسب‌ترین راه‌های مهاجرت به این کشور است. پناهجو تا یک سال بعد از ورود به آمریکا باید درخواست پناهندگی را اعلائم کند. سپس به اداره مهاجرت آمریکا مراجعه کرده و مدارک خود را ارائه دهد. در این مرحله باید متقاضی با اداره مهاجرت مصاحبه حضوری داشته باشد.

اگر متقاضی موفق به پذیرش پناهندگی شده باشد، در صورت متاهل بودن می‌تواند برای همسر و فرزندان زیر ۲۱ سال خود اقدام به دریافت اقامت این کشور کند.

بعد از ۱ سال پناهندگی در کشور آمریکا متقاضی می‌تواند برای دریافت گرین کارت اقدام کند.

پناهجو بعد از دریافت پناهدگی آمریکا اجازه ورود به کشورش را ندارد و در صورتی که به کشورش سفر کند، ممکن است دولت آمریکا گرین کارت فرد را باطل کند.

پناهدگی کشور کانادا

کانادا از محبوب‌ترین کشورها برای مهاجرت است. این کشور نه تنها در بین متقاضیان مهاجرت به روش‌های قانونی محبوب است بلکه جزو پرطرفدارترین کشورها برای پناهندگی هم هست.

پناهجویان کانادا مانند آمریکا حق بازگشت به کشور خود را ندارند چرا که این موضوع متناقض با زندگی سخت و در خطر بودن جان شان در کشورشان است.

پناهجو با ارائه مدارک مبنی بر نامناسب بودن کشورش می‌تواند در کانادا زندگی کند. از مزیت‌های پناهندگی کشور کانادا اجازه تحصیل و داشتن شغل پناهجو است.

 پناهندگی کشور انگلستان

انگلستان گزینه خوبی برای پناهندگی است. پناهجو بلافاصله بعد از ورود به انگلستان باید درخواست پناهندگی خود را به دولت ارائه دهد. افرادی که در کشور خود امکان زندگی همراه با آسایش را ندارند و دچار آزار و اذیت می‌شوند، می‌توانند برای پناهندگی در انگلستان اقدام کنند.

متقاضی به مدت شش ماه می‌تواند در انگلستان اقامت داشته باشد تا نتیجه درخواست پناهندگی او صادر شود. در صورتی که درخواست فرد پذیرفته شود، بعد از ۵ سال زندگی در این کشور می‌تواند اقدام به دریافت اقامت انگلستان نماید.

پناهندگی کشور استرالیا

متقاضیان پناهندگی استرالیا ۶ تا ۱۰ ماه زمان دارند تا مدارک خود را ارائه داده و دولت استرالیا قانع کنند که در کشور خود زندگی سختی داشته‌اند و جانشان در خطر بوده است. تا زمانی که نتیجه درخواست پناهندگی صادر نشده است متقاضی باید در کمپ‌های پناهندگی ساکن باشد. این کمپ‌ها شرایط مناسبی ندارند و افراد از نیازهای اولیه مانند بهداشت دور خواهند بود.

پناهندگی کشور آلمان

آلمان از کشورهای مهاجر پذیر اروپایی است. این کشور علاوه بر جذب مهاجر به روش‌های قانونی شرایطی را برای پناهجویان فراهم کرده است.

متقاضیان پناهندگی آلمان دلایل مختلفی برای اقدام پناهندگی دارند. بیشترین دلایل عبارتند از: مشکلات سیاسی، اجتماعی و مذهبی. متقاضی با ارائه مدارک معتبر و اثبات مشکلات سیاسی، اجتماعی و مذهبی خود می تواند پناهندگی این کشور را اخذ نمیاد. لازم به ذکر است که متقاضیان ایرانی که دلیل پناهندگی آنان مسائل اجتماعی است از سمت کشور آلمان پذیرفته نمی‌شوند.

پناهندگی کشور سوئد

کشور سوئد از کشورهای پناهنده‌پذیر است. این کشور شرایط را برای زندگی پناهجو فراهم می‌کند. پناهجو نیز باید با ارائه مدارک معتبر و دلایل منطقی ثابت کند زندگی طاقت فرسایی در کشور خود داشته و راهی جز پناهندگی برایش وجود نداشته است.

پناهندگی کشور ترکیه

کشور ترکیه به دلیل نزدیکی به ایران از پرطرفدارترین کشورها برای پناهجویان ایرانی است. این کشور پناهجوهای بسیاری از سراسر جهان دارد و تعداد آن‌ها به بیش از ۴ میلیون می‌رسد. از سال ۲۰۱۶ به بعد ترکیه ورود پناهجویان اروپا را ممنوع کرد.